"dzisiaj znów dzielę się na pół"

-Jutro wygramy Plusligę. – mówi , jedząc naleśniki , które przed chwilką usmażyłaś

-Mówisz od tym od tygodnia, przestań już. – wywracasz oczami

-Powinienem się obrazić. Marysia , no wiesz ta, która była tutaj dwa tygodnie temu , chciała abym gadał tylko o finale. Zośka , ta z zeszłego tygodnia, mówiła nawet ,że przyjdzie na mecz. No tylko wiesz, jak to z nią wyszło. – odkłada talerze do zlewu

-Chyba nie wyszło.- przerywasz

-Nie bądź złośliwa. Także ten , chciałem powiedzieć, że każda dziewczyna jest zachwycona sportowcem, a zwłaszcza mną.- siada naprzeciw Ciebie

-Są tak zachwycone ,że wytrzymują z Tobą maksymalnie tydzień? – poruszasz brwiami

- Bo one nie były tą jedyną , Mela. – siatkarz kręci głową

- Bartuś więc chcesz mi powiedzieć ,że jutro przyprowadzisz następną? – pytasz

- Przecież jutro jest finał. Tośka przyjdzie pojutrze. – oznajmia

Wszystkie dziewczyny Kurka miały fajne imiona ,ale były po prostu straszne. Masz nadzieję ,że Tośka nie będzie aż tak głośna , jak jej poprzedniczki. A Bartka nie obchodził fakt ,że po nieprzespanej nocy musiałaś pójść do pracy. Bo przecież jedyna praca, która ma dla niego  sens to odbijanie piłki.

-Wynocha z  fotela.- chwytasz go za ramię i starasz się zepchnąć go z twojego ulubionego miejsca

Chyba nic z tego, Bartek ani drgnie. Po chwili lądujesz na jego kolanach.

- Przecież możemy siedzieć na nim razem. – odpowiada obejmując Cię ramionami

- Fotel jest mój i chcę na nim siedzieć sama . – próbujesz wyrwać się z jego objęć

- Mela , powinnaś być dla mnie miła. Przecież jutro gram ważny mecz. – szepcze Ci do ucha

- Dla Ciebie każdy mecz jest ważny. –odburkujesz

Kładziesz się do łóżka i  już prawie zasypiasz , gdy nagle ktoś potrząsa twoim ramieniem.

- Melka nie mogę zasnąć. – Bartek kładzie się obok ciebie , zabiera kawałek, a właściwie większość twojej kołdry

- Mogłeś jednak zaprosić ją dzisiaj. – mówisz

-Z Tobą śpi się najlepiej. – odpowiada i przyciąga cię do siebie

-Lepiej nic już nie mów. – warknęłaś i odwróciłaś się

W umowie powinna widnieć jeszcze jedna reguła : nie ma mowy o spaniu razem .

♥

Dziękuję za wszystkie komentarze ♥

Być może spotkam którąś z Was podczas Memoriału :) 

Całuję ,Wasza lukrecja.   

"i chociaż raz nie mówmy naraz"

-Każdy sprząta po sobie. – Mela zapisuje zasadę na kartce

- Może być. –Bartek wzrusza ramionami

- Trzymasz się z dala od kuchni. Nie mam zamiaru gościć w domu strażaków. – śmieje się Halicka

- Moja torba treningowa leży w przedpokoju. Nie możesz się czepiać. – siatkarz uśmiecha się szeroko

- Bartek , serio? Przecież wiesz, że tego nie wytrzymam.- dziewczyna mruży oczy

- Mela nie marudź. Twoje kosmetyki są wszędzie. Wiesz co sądzę na ten temat. – Bartek dopisuje punkt na kartce

- Nie mów mi nic o kosmetykach. Zajmij się lepiej twoimi butami, może kupisz kolejną parę? – Mela po raz kolejny używa sarkazmu

- Sama nie jesteś lepsza. Masz więcej par butów ode mnie. Kolejna zasada : buty kupujemy wspólnie.- na kartce pojawia się kolejny punkt

- Powiedzmy, że się zgadzam. – Halicka kiwa głową

- Przychodzisz na każdy mecz. – Bartek zapisuje kolejną zasadę

- Zawsze mówimy sobie prawdę. Zero kłamstw, Kurek. – Mela wyrywa kartkę siatkarzowi i szybciutko dopisuje punkt

- Gdy spotkasz wreszcie „piękną blondynkę o niesamowitym uśmiechu , która będzie zawsze przy Tobie” mówisz mi od razu i się wyprowadzasz , gdyż nie mam zamiaru być powodem waszych kłótni.- Halicka dopisuje ostatnią już zasadę

Oboje składają podpis na „umowie”.  Mela i Bartek wieszają antyramę z kartką w salonie. Chcą zacząć nowy rozdział w  swoim życiu. Ale czy są świadomi faktu ,że zamieszkując razem odnaleźli coś czego tak bardzo pragnęli? Odnaleźli miłość, ale czy będą potrafili to dostrzec? 

♥

Przepraszam za ogromne opóźnienie. Dziękuję za tak miłe przyjęcie, bo nie spodziewałam się aż tak ogromnego odzewu z Waszej strony . 

Całuję, Wasza lukrecja.