"i chociaż raz nie mówmy naraz"

-Każdy sprząta po sobie. – Mela zapisuje zasadę na kartce

- Może być. –Bartek wzrusza ramionami

- Trzymasz się z dala od kuchni. Nie mam zamiaru gościć w domu strażaków. – śmieje się Halicka

- Moja torba treningowa leży w przedpokoju. Nie możesz się czepiać. – siatkarz uśmiecha się szeroko

- Bartek , serio? Przecież wiesz, że tego nie wytrzymam.- dziewczyna mruży oczy

- Mela nie marudź. Twoje kosmetyki są wszędzie. Wiesz co sądzę na ten temat. – Bartek dopisuje punkt na kartce

- Nie mów mi nic o kosmetykach. Zajmij się lepiej twoimi butami, może kupisz kolejną parę? – Mela po raz kolejny używa sarkazmu

- Sama nie jesteś lepsza. Masz więcej par butów ode mnie. Kolejna zasada : buty kupujemy wspólnie.- na kartce pojawia się kolejny punkt

- Powiedzmy, że się zgadzam. – Halicka kiwa głową

- Przychodzisz na każdy mecz. – Bartek zapisuje kolejną zasadę

- Zawsze mówimy sobie prawdę. Zero kłamstw, Kurek. – Mela wyrywa kartkę siatkarzowi i szybciutko dopisuje punkt

- Gdy spotkasz wreszcie „piękną blondynkę o niesamowitym uśmiechu , która będzie zawsze przy Tobie” mówisz mi od razu i się wyprowadzasz , gdyż nie mam zamiaru być powodem waszych kłótni.- Halicka dopisuje ostatnią już zasadę

Oboje składają podpis na „umowie”.  Mela i Bartek wieszają antyramę z kartką w salonie. Chcą zacząć nowy rozdział w  swoim życiu. Ale czy są świadomi faktu ,że zamieszkując razem odnaleźli coś czego tak bardzo pragnęli? Odnaleźli miłość, ale czy będą potrafili to dostrzec? 

♥

Przepraszam za ogromne opóźnienie. Dziękuję za tak miłe przyjęcie, bo nie spodziewałam się aż tak ogromnego odzewu z Waszej strony . 

Całuję, Wasza lukrecja.